Mijn naam is Alik Assatrian. Ik ben in 1960 geboren in een klein dorpje in Armenië dat niet meer bestaat. Als kind begon ik met tekenen en schilderen en daar ben ik niet meer mee opgehouden tot op de dag van vandaag. Kunst is mijn passie geworden en later mijn beroep en mijn leven.
Kijken naar de hemel
Dialoog met de maan (2009)Ik koester een bijzonder gevoel uit mijn kindertijd in dit kleine dorpje: ik wist niets over de wereld en dacht dat wij de enige bewoners waren op aarde. En het kleine dorp was de aarde. Ik wist niks over pijn en dood, over tijd en angst en dat was zo fijn.
Ik genoot er van om naar de hemel te kijken, daar kreeg ik een bijzonder gevoel van. Ik wist niet wat ik daar zocht en was verbijsterd over het bestaan van de hemel. Soms ben ik zo lang naar de lucht blijven staren dat ik nekklachten kreeg. Jaren later is dit jongetje de hoofdpersoon geworden in mijn kunst. Ik heb zijn hoofd 180 graden gedraaid, zodat hij zonder nekpijn kon blijven staren naar de hemel.
Reizen door de kunst
Als beginnend kunstenaar gebruik je de grote kunstenaars als gidsen. Aan hun hand liep ik de hele kunstgeschiedenis door. Zodoende leerde ik heel veel. Toen kwam de tijd dat ik hen niet meer nodig had. Op dat moment liet ik hen los en reisde ik zelfstandig. De uitdaging werd nu om in mijn proces steeds vernieuwend te blijven. Zo heb ik het kindje teruggevonden dat niks wist van de wereld, maar erg kon genieten van het bestaan van de hemel.
De mens en zijn gevoelsleven
Het belangrijkste thema in mijn werk is de mens en zijn gevoelsleven, dat ik zichtbaar probeer te maken. Dromen en poëzie, liefde en angst vinden in mijn kunst en mijn films hun vorm in een persoonlijke symboliek.
Alik Assatrian.